Voor alle huurders dreigt hierdoor een huurverhoging van minstens 1,5 procent boven inflatie en voor inkomens boven modaal zelfs 2,5 en 6,5 procent. Voor lage inkomens wordt tegelijkertijd de huurtoeslag steeds lager door voortdurende kortingen en de werking van de kwaliteitskorting bij hogere huren.
De effecten hiervan voor veel huurders zijn rampzalig. Nu al kunnen bijna één miljoen huishoudens in een sociale huurwoning hun huis eigenlijk niet meer betalen, zo blijkt uit onderzoek van de TU Delft. Voor velen is de kale huurquote al boven de dertig procent en volgens de Nibud-normen houden ze onvoldoende over om overige minimaal noodzakelijke kosten te betalen. Met de extra huurverhogingen en de stijgende energielasten zullen de betaalbaarheidsproblemen de komende jaren alleen maar groter worden.
Huurverhoging niet in koopkrachtcijfers
De extra huurverhogingen zijn niet verwerkt in de koopkrachtoverzichten van het CPB en het kabinet. En in het inflatiecijfer worden ze uitgesmeerd over alle huishoudens, waardoor het effect voor de groep huurders in de cijfers onzichtbaar wordt. In werkelijkheid is sprake van extra aantasting van de koopkracht van huurders met lage en modale inkomens.
Aantasting koopkracht
Bij een gemiddelde huurquote (aandeel in het inkomen) van circa 25 procent en een structurele huurstijging van ruim 10 procentpunt in de periode 2013-2017 leiden de kabinetsmaatregelen tot een extra koopkrachtaantasting van 2,5 procent. Dit komt bovenop de algemene koopkrachtdaling van meer dan drie procent in de periode 2010-2012 en de verwachte koopkrachtdaling van bijna vier procent in de periode 2013-2017. Bij elkaar opgeteld een daling van bijna tien procent in zeven jaar tijd.
Betaalbaarheidscheck nodig
De FNV en Woonbond vragen minister Blok voor Wonen en Rijksdienst om vóór de behandeling van concrete wetsvoorstellen over de verhuurdersheffing eerst de koopkrachteffecten voor huurders in combinatie met extra huurstijgingen inzichtelijk te maken met behulp van een betaalbaarheidscheck.
