Wooncrisis leidt tot psychische druk bij jongeren
Opvallend is de uitzichtloosheid die veel melders van ons Meldpunt Jongeren & Starters ervaren. Daarbij geven ze vaak aan ‘stress, paniek of boosheid’ te ervaren en ‘zorgen over de toekomst’ te hebben. En dat is nog zacht verwoord als je de persoonlijke toelichtingen daarbij leest:
‘Ik reageer elke week op woningen, maar eigenlijk heeft dat geen enkele zin. Ik heb last van psychische klachten en de stress is niet te doen. Mijn suïcidale gedachtes nemen toe, omdat ik straks gewoon dakloos word. Daar aan denken is verschrikkelijk.’
‘Ik ben 33 jaar en werk fulltime. Ik woon bij mijn ouders die beide ziek zijn. Ik help waar ik kan. Dit doe ik uiteraard met liefde. Maar omdat ik geen eigen huisje heb, en totaal kansloos ben om er een te krijgen, heb ik ook geen plek waar ik mij kan afzonderen en tot rust kan komen. Dit maakt mij gek en depressief. Het voelt alsof ik faal in het leven.’
Maatschappelijk probleem
Dit is niet alleen problematisch voor de jongeren zelf, het is ontwrichtend voor de hele samenleving. Zo geeft ruim 1 op de 5 melders bij ons aan ‘soms het gevoel te hebben dat er geen plek voor mij is,’ ‘het vertrouwen in de politiek te verliezen’ en ‘de maatschappij als onrechtvaardig te ervaren’.
‘Mijn vertrouwen in de politiek en de regering is nu helemaal weg. Ze doen niets voor je, ze laten je wegrotten. Maar ze eisen wel dat we onszelf zien als ‘burgers’. Deze regering geeft alleen om Ahold, KLM en huisjesmelkers. Zij geeft niets om de 90 procent van de bevolking.’
‘Wat moet een mens doen om een gewoon leven te kunnen leiden? Ik ben al negen jaar opzoek naar een eigen woning. Je wordt aan je lot overgelaten terwijl je honderden euro’s aan belasting betaald per maand. Vreselijk is nog zacht uitgedrukt.’
‘Ik verlies steeds meer het vertrouwen in de toekomst omdat een dak boven je hoofd steeds meer een privilege lijkt te worden dan een recht.’
Taboe doorbreken
Het is goed dat er aandacht is voor de psychische gevolgen van de wooncrisis en andere crises. Dit doorbreekt het taboe om over psychische problemen te praten. En 55% van de jonge ondervraagden bij het Eenvandaag panel ervaart dat nog steeds als taboe. Maar alleen dat is niet genoeg. Door bijvoorbeeld te praten over je stress om dakloos te worden of je kinderwens uit te stellen, is het probleem niet weg. De oorzaak zit namelijk niet in je hoofd, maar ligt bij een gebrek aan betaalbare, vaste en veilige woonruimte. En daar is de politiek nog steeds verantwoordelijk voor.
Politieke keuzes
De Woonbond spoort de politiek aan zo snel mogelijk te kappen met tijdelijke huurcontracten, wat een grote bron is voor woononzekerheid en stress onder jongeren. Bovendien wijst geen enkel onderzoek uit dat het tot meer woonruimte heeft geleid. Daarnaast maken wij ons hard voor wetgeving tegen huisjesmelkers (‘Wet Goed Verhuurderschap’), het reguleren van de huurprijzen en investeringen in een brede, toegankelijke volkshuisvesting.
Meldingen doen
Heb jij ook last van de wooncrisis? Meld dat dan via ons Meldpunt voor Jongeren & Starters. Deze meldingen helpen ons om problemen op te kaart te zetten en druk uit te oefenen voor oplossingen.